ماهی سرخو

نام انگلیسی

Blacrskspot snapper

نام فارسی

سرخو

نام بومی

آگال، حمرو یا صُبیتی

ویژگی ظاهری

شبیه ماهی سنگسر است. بدن این ماهی مستطيلی شکل و دارای گردنی ضخیم و گوشتی می باشد. رنگ آن در ناحیه پشت، قهوه ای مایل به قرمز تیره بوده که در زیر خط جانبی روشن­تر شده و به طرف شکم، زرد مایل به قرمز کم رنگ می شود. بر روی خط جانبی پهلویی و در موازات باله پشتی، یک خال تیره رنگ غیر واضع دیده می­شود. رنگ سر زرد مایل به قرمز روشن، باله های فرد زرد مایل به قرمز و باله های زوج به رنگ زرد روشن است.

انواع

خانواده سرخو ماهیان در سه زیرگونه (سرخو لکه­دار، سرخو چشم درشت(عینکی) و سرخو معمولی) در خلیج فارس زندگی می کنند.

متوسط  وزن

وزن آن به سه تا چهار كیلوگرم هم می‌رسد.

نوع گوشت

گوشتی سفید، لطیف و با تیغ کم از ویژگی های این ماهی محسوب می شود.

ارزش غذایی

این ماهی معروف به ماهی ضد افسردگی می باشد.

سرخو منبع غنی ویتامین B6، B12 و املاحی چون فسفر و پتاسیم است و با کاهش سطح هموسیستئین از خطر پارگی دیواره عروق خونی می کاهد.

سلنیوم ماهی سرخو نیز چشمگیر بوده و تا 80 درصد نیاز روزانه بدن را به این ماده معدنی تأمین می کند.

این نوع ماهی به دلیل دارا بودن امگا 3 از لخته خون جلوگیری می کند و با تنظیم عملكرد ماهیچه‌های قلب، خطر حملات قلبی و مرگ را كاهش می دهد.

ماهی سرخو با کاهش سطح سموم بدن باعث تقویت سیستم ایمنی و افزایش باروری می‌شود.

مصرف ماهی های پرچرب مانند سرخو از ابتلا به سرطان پانكراس، پروستات و دستگاه گوارش می‌كاهد.

مصرف این نوع ماهی با تجویز پزشك برای مبتلایان به بیماری قند توصیه می‌شود، چرا كه این نوع ماهی حاوی امگا 3 و ویتامین‌های گروه B می باشند که به تعادل و تثبیت قند خون كمك می‌كنند.

روش های طبخ

برای سرخ کردن و قلیه مناسب است.

پیشنهاد ما

طعم و مزۀ بسیار عالی این ماهی و نیز خوش خوراکی آن باعث شده تا این ماهی به نوبۀ خود از جایگاه بسیار ممتازی در بازار ماهی برخوردار باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که حداقل یک بار آن را میل نمایید تا از طعم بی نظیر آن لذت ببرید.